خطی بلبرینگ انتهای میله در کاربردهایی استفاده می شود که اجزا باید به صورت خطی با دقت بالا حرکت کنند. ممکن است اشیا نیاز به بازگرداندن به موقعیت اصلی خود با قابلیت تکرار بالا داشته باشند و یاتاقان‌های خطی در طرح‌ها و سطوح مختلف بار موجود هستند. رایج ترین نوع یاتاقان های خطی، یاتاقان های غلتشی هستند که دارای سطح اصطکاک کوچکی برای حرکت خطی هستند. عناصر نورد توپ ها یا غلتک هایی هستند که بین بلبرینگ و شیار جفت راهنما قرار می گیرند. سرعت خطی راهنمای خطی به قطر توپ یا غلتک مربوط می شود. با افزایش قطر توپ، سرعت خطی راهنمای خطی نیز افزایش می یابد. ظرفیت تحمل بار یک یاتاقان خطی در یک جهت خاص تحت تأثیر زاویه تماس است که در یک صفحه افقی اندازه گیری می شود.

ظرفیت بار شعاعی متناسب با زاویه تماس است، در حالی که ظرفیت بار جانبی متناسب با زاویه تماس است. زاویه تماس 450 درجه وزن را در هر سه جهت تحمل می کند: شعاعی، شعاعی معکوس و جانبی. بلبرینگ ها که معمولاً به آنها بلبرینگ خطی گفته می شود دارای عناصر نورد کروی هستند (به عنوان مثال، توپ های فولادی). آنها با ضریب اصطکاک کم، عمر طولانی و دقت بالا مشخص می شوند. این نوع از یاتاقان های نورد خطی رایج ترین هستند. به دلیل هندسه کروی آنها می توان در انواع طرح های یاتاقان خطی استفاده کرد. بلبرینگ‌های خطی سوزنی یا غلتک‌های سوزنی دارای غلتک‌های استوانه‌ای سوزنی با نسبت طول به قطر 3:1 تا 10:1 هستند.

از آنجایی که بار روی غلتک‌های کوچک‌تر پخش می‌شود، سختی و ظرفیت تحمل بار بیشتری نسبت به بلبرینگ‌های ساچمه‌ای یا استوانه‌ای دارند. با توجه به غلتک های کوچکتر، سطح تماس گسترده تر شده و تغییر شکل کاهش می یابد. در غیاب عناصر نورد، یاتاقان های خطی ساده به تماس لغزشی دو سطح متکی هستند. آنها ساختار ساده‌تری دارند، مکانیسم عملکردی ساده‌تری دارند و نسبت به رولبرینگ‌های خطی هزینه کمتری دارند. به دلیل سطح تماس بیشتر، فشار سطح کاهش می یابد. آنها ظرفیت بار بالاتری دارند، سبک تر هستند و ضربه و ارتعاشات مرطوب را بهتر جذب می کنند. اصطکاک بیشتری دارند که باعث کاهش سرعت هدایت خطی و افزایش سایش آن می شود. روغن کاری باید حفظ شود.

برای به حداقل رساندن ضریب اصطکاک، اغلب از مواد لغزشی مختلف یا مواد با پوشش های خود روان کننده استفاده می شود. آنها همچنین دارای دقت کمتری در سفر هستند که آنها را برای کاربردهای با دقت بالا نامناسب می کند. یاتاقان‌های خطی ساده که به نام یاتاقان‌های آستین خطی نیز شناخته می‌شوند، استوانه‌هایی توخالی هستند که ژورنال‌هایی (راهنماهای شفت) روی سطوح داخلی آن‌ها می‌لغزند. سطح داخلی معمولا با یک ترکیب خود روان کننده (به عنوان مثال، PTFE) درمان می شود. در عین حال، بلبرینگ‌های ساده خطی می‌توانند بارهای محوری و شعاعی را تحمل کنند، زیرا در کاربردهای سبک تا متوسط ​​استفاده می‌شوند، زیرا ظرفیت بار و سختی آن‌ها کمتر از لغزش‌های جعبه‌ای و دم کبوتری است.3